تاریخچه و توسعه استاندارد ایزو ۱۷۰۲۵
ایزو ۱۷۰۲۵ یکی از مهم‌ترین استانداردهای بین‌المللی در زمینه صلاحیت آزمایشگاه‌های آزمون و کالیبراسیون است که توسط سازمان بین‌المللی استانداردسازی (ISO) و کمیسیون بین‌المللی الکتروتکنیک
(IEC) توسعه یافته است. این استاندارد در طول سال‌ها چندین بار بازنگری و بهبود یافته تا همگام با تغییرات فناوری و نیازهای صنعت باشد.
—
مراحل توسعه و نسخه‌های مختلف ایزو ۱۷۰۲۵
۱. پیش‌زمینه و شکل‌گیری اولیه (قبل از ۱۹۹۹)
قبل از ایجاد ISO/IEC 17025، استانداردهایی مانند ISO Guide 25 (منتشر شده در دهه ۱۹۷۰) برای تعیین الزامات آزمایشگاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت.
این راهنما، چارچوب اولیه‌ای برای تضمین دقت و قابلیت اطمینان آزمایشگاه‌ها ارائه می‌کرد، اما نیاز به یک استاندارد جامع‌تر احساس می‌شد.
۲. انتشار اولین نسخه ISO/IEC 17025 در سال ۱۹۹۹
در سال ۱۹۹۹، اولین نسخه ایزو ۱۷۰۲۵ منتشر شد که جایگزین ISO Guide 25 گردید.
این نسخه بر صلاحیت فنی، مدیریت کیفیت، و روش‌های استاندارد آزمایشگاهی تمرکز داشت.
استاندارد ۱۷۰۲۵ همسو با ISO 9001:1994 طراحی شده بود تا اطمینان حاصل شود که آزمایشگاه‌ها علاوه بر رعایت اصول فنی، یک سیستم مدیریت کیفیت قوی دارند.
۳. ویرایش دوم ISO/IEC 17025 در سال ۲۰۰۵
با تغییرات مهم در ISO 9001:2000، استاندارد ایزو ۱۷۰۲۵ نیز در سال ۲۰۰۵ بازنگری شد.
در این نسخه، ارتباط استاندارد با ISO 9001 بهبود یافت و بر بهبود مداوم، رضایت مشتری، و مدیریت ریسک تأکید بیشتری شد.
فرآیندهای مدیریتی و فنی آزمایشگاه‌ها در این نسخه دقیق‌تر تعریف شدند.
۴. ویرایش سوم ISO/IEC 17025 در سال ۲۰۱۷
با توجه به پیشرفت‌های علمی و فنی، ویرایش ۲۰۱۷ منتشر شد که تغییرات گسترده‌ای را شامل می‌شد.
برخی از مهم‌ترین تغییرات:
تمرکز بیشتر بر مدیریت ریسک و فرصت‌ها در آزمایشگاه‌ها.
انعطاف‌پذیری بیشتر در انتخاب روش‌های آزمایش و کالیبراسیون.
توجه ویژه به فناوری‌های دیجیتال و سیستم‌های اطلاعاتی آزمایشگاهی (LIMS).
همگام‌سازی بیشتر با ISO 9001:2015.
بدون دیدگاه